İhlas Suresi'nin 3. ayetine farklı bir açıdan yaklaşmak istiyorum. Ayette Allah hakkında şöyle denilmekte:
"O, doğurmadı ve doğurulmadı."
Saffat Suresi'nin 152. ayeti ise şöyle:
"Allah doğurdu." Muhakkak ki onlar, kesinlikle yalan söyleyenlerdir.
her ne kadar bu ayetlerde Allah'ın "doğurmadığı" ifade edilsede Allah'ın "çocuk dünyaya getirmek, doğurmak" gibi kadınsı bir özelliğe göre bahsinin yapıldığını görüyoruz. Mesela ayetteki "O doğurmadı." ifadesi bir nevi şunu söylemek anlamına geliyor "Allah, hamile kalmadı." Zaten dişi olmayan birşeyin "özellikle" hamileliğinden bahsetmeye ne gerek var?
Ayetten anlıyoruz ki o çağda "Allah doğurdu" diyenler varmış, yani o dönemde Allah'ı bir "tanrıça" olarak görenler varmış. Böylesi bir inanca sahip olanlara karşı "Hayır yalan söylüyorsunuz, o hamile kalmadı." demek doğru bir söz gibi gözükse de bence biraz gereksiz daha doğrusu yetersiz bir söz.
Böylesi bir inanca sahip olanlara karşı Allah'ın ne dişi ne de erkek olduğunu söylemek varken neden sanki dişiliğini kabullenmiş gibi sadece "doğurup doğurmadığından" bahsediliyor? "Allah doğurmadı, hamile kalmadı" sözünün arakasında sanki Allah'ın dişiliği kabullenilmiş gibi bir durum var. Siz nasıl düşündünüz bilmiyorum ama bana öyle geldi.
peki neden Allah ile ilgili sadece "doğurup doğurmama" mevzusundan bahsedilmektedir. Bu sorunun cevabı Kuran'daki Meryem, İbrahim'in karısı Hacer gibi çocuğu olmayan yani "doğurmayan" kadınlarda saklı.
Kuran'da farklı adlarla geçiyor olsa da tıpkı doğurmayan Meryem ve Hacer gibi "doğurmayan, hamile kalmayan Allah" da aslında önceki "tanrıçaların" birer devamı.
Kardeş sana ulaşmak için bir e posta verebilir misin
YanıtlaSil